Βιογραφικό

Η γενέθλια πόλη μου, δεν είχε παράδοση στις συμφωνικές ορχήστρες, ούτε και στις λυρικές σκηνές.

Ήταν ο πατέρας, άγνωστο πως, φωτογράφος ο ίδιος και από τους πρώτους που δούλεψαν την έγχρωμη φωτογραφία στην Ελλάδα, αυτός που θα έβαζε στο πικαπ να ακούμε με κατάνυξη μαζί με την αδελφή μου, πότε την Amalia Rodrigues και τη Μαρια Κάλλας και πότε το Μίκη Θεοδωράκη και τον Carlos Gardel.

Ούτε οι γιαγιάδες ήταν λυρικές φωνές ή μέλη μιας χορωδίας, για να μπορέσω να εξηγήσω από που προέρχονταν οι ήχοι οι κρυμμένοι στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Για την ακρίβεια δεν τις άκουσα ποτέ να τραγουδούν. Ήταν πολύ απασχολημένες με την ίδια τη ζωή.. Η Μικρασιάτισσα γιατι έπρεπε να τα βγάλει πέρα με την προσφυγιά και η Ευρυτάνα, γιατι έπρεπε να αναστήσει σπιτικό στη μετεμφυλιακή Ελλάδα.

Ετσι μου παρουσιάστηκε ο κόσμος. Ένα δίπολο! Γλυκό και πικρό. Πόνος και ηδονή. Και η ζωή πίεζε βασανιστικά να πάρω θέση, να γίνω "οπαδός" του ενός ή του άλλου.

Επέλεξα τη σιωπή.

Επέλεξα να δουλέψω πρώτα με την ψυχή.

Να κάνω τη διαδρομή που θα έδινε απαντήσεις στο γιατι των δικών μου επιθυμιών και να συναντήσω την τέχνη όταν θα μπορώ να αντέξω το βάρος της συμπύκνωσης της ζωής, γιατί αυτό αντιλαμβάνομαι οτι η τέχνη είναι.

Οταν ήρθε η ώρα να ξεκλειδώσω και τα μυστικά της τεχνικής, επέλεξα να κάνω τον πλήρη κύκλο εκπαιδευσης που οδηγούσε στο δίπλωμα κλασικού τραγουδιου.

Αφέθηκα να μου μάθουν, να με πλάσουν να με μεταμορφώσουν. Επέτρεψα στο σώμα να ακολουθεί οδηγίες αλλων, να εκτείνεται και να συσπάται κατ' εντολή. Βρέθηκα εκτός του και το παρατηρούσα να αλλάζει, χωρίς φόβο, όταν για φρουρό έχει την ψυχή.

Σ αυτή τη διαδρομή, αυτό κατάλαβα ότι το τραγούδι είναι: ένα ολόγραμμα της ποιότητας της ψυχής μας.

Αυτή την αλήθεια ψάχνει αυτός που τραγουδά, αυτή την αλήθεια ψάχνει κι αυτός που ακούει.

Είμαι βαθιά ευγνώμον στους ανθρώπους που βρέθηκαν δίπλα μου, στις δασκάλες μου, στους μουσικούς, αλλά και στους τεχνικούς ήχου, στην εταιρεία παραγωγής μου, τους φίλους και την οικογένεια μου.

Ευγνώμον και για την επιστήμη που υπηρετώ στο χώρο της υγείας, για την ανεκτίμητη κοινωνική εμπειρία και για τη διαρκή υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του είναι το αντίβαρο όλων.

Γεννήθηκα στο Αγρίνιο, σπούδασα στην Θεσσαλονίκη, ζω και εργάζομαι στο Ηράκλειο Κρήτης.